Κραυγή Απελπισίας

Είχα δει μια ταινία πριν κάτι χρόνια..εντάξει..όχι τίποτα ποιοτικό..αλλά είχα ακούσει μια φράση..την οποία την σκέφτομαι μέχρι σήμερα.. ''Γιατί αγωνιζόμαστε τόσο να γίνουμε αποδεκτοί, αφού γεννηθήκαμε για να ξεχωρίζουμε;;'' Το σκέφτομαι..το ξανασκέφτομαι..και δεν ξέρω..συμφωνώ τόοοσο πολύ..και όμως κάτι δεν με αφήνει να θέλω να μείνω όπως είμαι..νομίζω ότι πρέπει να αλλάξω για να αρέσω στους άλλους..αλλά το θέμα είναι..γιατί να πρέπει να αλλάξει κάποιος;; η διαφορετικότητα δεν είναι η μαγκιά;; Ασε που, μπορεί να ακουστεί εγωιστικό αυτό, αλλά νομίζω πως εγώ είμαι η σωστη και πως οι άλλοι είναι λάθος...τελικά ποιός έχει δίκιο;;;

By the way..όταν κάθομαι μόνη μου...στο ασχετο..σκεφτομαι τοοοοσα πραγματα..αναλυω τοοοσες καταστασεις..και τωρα που ειπα τις σκεψεις μου να τις περασω καπου..κολλησε το ρημαδι..και νομιζω πως πια το μυαλο μου ειναι αααδειο! Κλαψ!  

Δεν ξερω αν ειμαι η σωστη ή η λάθος λοιπόν..αλλά πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να φωνάξω, να βρίσω, να αντιδράσω! Νιώθω ότι πνίγομαι και ότι δεν υπάρχει τρόπος να σωθώ..Ισως φταίει που πάντα ό,τι σκεφτομαι το κρατάω μέσα μου...και αν με ενοχλεί κάτι δεν το λέω..Με τρώει, με πνίγει και εγώ δεν κάνω τίποτα γι 'αυτο! Δεν ξέρω γιατί φέρομαι έτσι. Δεν είναι ότι θέλω να κάνω την καλή ή να μην στεναχωρήσω τον άλλον..Μηπως σκεφτομαι ότι αφού κάποια πράγματα είναι αυτονόητα..γιατί εγώ να κάτσω να ασχοληθώ και να εξηγώ κτλ;;

Αν όμως για κάποιους δεν ειναι αυτονόητα; Δεν ξέρω...Αυτο που ξέρω είναι ότι πλέον έχω φτάσει σε ένα σημείο που δεν ανέχομαι πρόσωπα και καταστάσεις και συμπεριφορές.Δεν θέλω να συμβιβάζομαι.Το κάνω βέβαια κάποιες φορές γιατί όπως μου λέει και η μαμά μου ''είναι δύσκολο να βρεις κάποιον ίδιο με 'σενα..ο καθένας έχει τα ελαττώματα του και εσύ τα δικά σου..και δεν μπορείς να μείνεις μόνη σου επειδή δεν συμφωνείς με τους άλλους..'' Και όντως έτσι είναι..Και εννοείται πως δεν είναι αυτό που σκέφτομαι..Και εγώ έχω χίλια στραβά πάνω μου..αλλά είναι φορές που δεν αντέχω! Και τσαντίζομαι και νευριάζω και μετά το ξεχνάω..Αλλα εκείνη τη στιγμή που νιώθεις καπνούς να βγαινουν απο τα αφτιά σου..λες ΟΧΙ! Δεν θα το ανεχτω και δεν θα συνεχισω έτσι..Τωρα βεβαια μιλάω γενικα..Αλλα εγω γραφω σκεπτομενη όσα μου έχουν συμβει κατα καιρους..Απο γνωστους-φίλους-συγγενεις..Και είναι αρκετα τα στραβα που εχω παθει..Από αρνητικά σχόλια (βλεπε κουτσομπολιο ή αλλιώς κοινωνικο ενδιαφερον οπως το λενε σημερα :P ), μέχρι προσβολες στα καλα καθούμενα ή απαιτητικες συμπεριφορες λες και εσυ δεν εχεις δικα σου θεματα και προβληματα και δουλειες και πρεπει παντα να εισαι stand by για τους αλλους..και αν για καποιο λόγο δεν μπορεις να νευριαζουν κιολας και να σου κοβουν και το μιλημα..Και ναι! Μ'αρεσει να βοηθαω τους αλλους..και να ειμαι διπλα τους..και να τρεεεχω καθε φορα που το ζητανε..αλλα τουλαχιστον ας το ζητανε και με χαμογελο και οχι να σε κοιταζουν με το βλεμμα του ''χτυπαω παλαμακια! Ωρα να τρεξεις!''..Για στάσου ρε φιλε! Ειμαι υποχρεωμενος?? Θελω και το κανω! Και το ξερεις..!Μην το εκμεταλλευεσαι λοιπον! Γιατι ειμαι σιγουρη πως δεν θα βρεις πολλους ''μαλακες'' εκει εξω...να προσπερνανε την γαϊδουρινή συμπεριφορα σου και να σε ανεχονται! Ουφ..ξέσπασα κάπως! Ανθρωπος έιμαι και ΄γω και έχω τα όρια μου! Και όπως λέω και στο κολλητάκι μου.. ''Μα εγώ το ΄χω το άδικο;;;;;''