''Αόριστη πίστη''

Αισθάνεσαι την ανάγκη να πιστέψεις..
σε κάτι..
σε κάποιον..
δεν έχει σημασία που..
Νιώθεις πως έχεις την ανάγκη να αντλήσεις από κάπου δύναμη..
Ανάβεις ένα κερί, φιλάς την εικόνα που στέκει δίπλα σου και ύστερα βυθίζεσαι στις σκέψεις σου.
Σκέφτεσαι ''ας πάνε όλα καλά'' στο ζήτημα που σε απασχολεί, χωρίς να 'σαι σίγουρος στο πού απευθύνεσαι.
Πιθανόν ''κάπου'' εκεί ψηλά.
Μετανιώνεις..
Δακρύζεις..
Διορθώνεις τη σκέψη σου και λες ''αρκεί να είμαστε καλά και όλα θα γίνουν. Άλλωστε εσύ ξέρεις τι είναι σωστό και τι πρέπει να γίνει''.
Αμφιβολίες...
Το σωστό για ποιόν;
αφού συμβαίνουν τόσα που σίγουρα δεν είναι σωστά.
Νευριάζεις..
νευριάζεις επειδή δεν μπορείς να καταλάβεις και να εξηγήσεις τον λόγο που συμβαίνουν κάποια πράγματα.
Αν κάποιος ή κάτι αποφασίζει για όλους εμάς, γιατί αποφασίζει εις βάρος μερικών;
Δεν βρίσκεις απάντηση στις απορίες σου.
Ξαναχάνεσαι στις σκέψεις σου γιατί νιώθεις αδύναμος να αντιμετωπίσεις τα ανεξήγητα.
Και -ποιός ξέρει γιατί- τώρα νιώθεις ακόμα μεγαλύτερη την ανάγκη να πιστέψεις..
να πιστέψεις σε αυτό που αμφισβήτησες πριν..