Όταν απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους, μην σκέφτεσαι το χρόνο που έχασες μαζί τους..Σκέψου τι κέρδισες από αυτή την επαφή ή τι κέρδισαν αυτοί από 'σενα!

Καθε επικοινωνια μας με τον οποιονδηποτε ειναι ενα μαθημα! Δεν εχει σημασια ο χρονος που περασες μαζι με καποιον! Αλλα το τι εδωσες και το τι πηρες! Μαθε να κερδιζεις απο τη συναναστροφη σου με τους ανθρωπους! Ακομα και αν στο τελος τους ''μισησεις'', εισαι τυχερος! Ειναι και αυτο ενα ενα συναισθημα που θα σε βοηθησει να επιβιωσεις στον κοσμο που ζουμε! Οχι γιατι σε εμαθε να μισεις, αλλα γιατι θελοντας να μην σου ξανασυμβει απλα την επομενη φορα θα εισαι πιο προσεκτικος ;) Το οτι την πατησες μια φορα δεν ειναι λογος να κλειστεις στο καβουκι σου και να παψεις να εμπιστευεσαι τους ανθρωπους! Ολοι κατι εχουν να σου προσφερουν! Κρατα τα θετικα και προχωρα!

Τα Χρόνια Της Αθωότητας..

Να 'μαι και ΄γω! Χρόοοονια Πριν! :)

Σκεφτομαι εντονα αυτες τις μερες οτι θελω να ειμαι καλος ανθρωπος και δεν με αφηνουν οι γυρω μου! Και τρελαινομαι! Μισώ την καχυποψία και βλέπω ότι πλέον ειναι ενα απο τα χαρακτηριστικα μου! Δεν μπορω να κανω διαφορετικα! Εμπιστευεσαι και την πατας...Και παλι απ την αρχη! Ε και καποια στιγμη λες δεν παει αλλο..Πρεπει να γινω πιο καχυποπτη! Και τοτε ειναι που κατα διαβολικη συμπτωση γνωριζεις ανθρωπους σωστούς, ειτε αυτοι ειναι φιλοι ειτε ''ερωτες'' και δεν εισαι ο εαυτος σου και δεν ανοιγεσαι γιατι φοβασαι! Γιατι οι αλλοι σε εχουν φοβισει..Γιατι λες ''μπα..δεν μπορει..και αυτος κατι κρυβει..'' Και ετσι δεν μπορεις να ευχαριστηθεις τιποτα..

Δεν μ'αρεσει να είμαι καχύποπτη..Θελω να εμπιστευομαι τους ανθρωπους..Αλλα στον καιρο που ζουμε κατι τετοιο εινα αδυνατο! Καθε μερα κατι γινεται και με κανει να φοβαμαι ολο και περισσοτερο..Θελοντας και μη ο χαρακτηρας μας καθοριζεται απο τους ανθρωπους που μας περιτριγυριζουν..Πως ομως αλλαζει αυτο; Προσπαθώντας να αλλαξουμε το ''περιβαλλον'' μας ή μενοντας μόνοι μας για να ειναι το μέτρο μας πιο αποτελεσματικο;; Ενα ξερω! Μου λειπω εγω! Η Μικρη και αθωα κοπελιτσα που εβγαινε στο δρομο και τραβαγε τους αγνωστους απο το χερι λεγοντας τους ''Καλημερααα! Ελατε μεσα να σας φτιαξει η μαμα μου καφε! '' :))))

(Ναιιι! Και αυτοι ερχοντουσαν! Και η μαμα μου τους εφτιαχνε καφε! Και της ελεγαν πόσο γλυκια κορουλα εχει..! Όχι να το παινευτω..ημουν αξιαγαπητη!!) χαχα!

Μου λείπουν τα χρονια που ειχαμε αγνοια του κινδυνου γιατί κυρίως δεν υπηρχε κινδυνος..! Μου λειπουν τα χρονια που ο κοσμος ηταν καλος και ομορφος! Μου λειπουν τα χρονια της αθωοτητας!

Αν χωρούσα και 'γω στον Μικρό σου Πλανήτη..

Από μικρή χάζευα τον ''Μικρό Πρίγκιπα'' στη βιβλιοθήκη του σπιτιού μου και πολλές φορές έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο και το ξεφυλλιζα..προσπαθούσα να το διαβάσω..προσπαθούσα να το καταλάβω..αλλά δεν τα κατάφερνα..Πριν απο κανα-δυό χρόνια, πιο ώριμη πια..και πιο ικανή να δεχτώ αν όχι όλα, τα μισά νοήματα, αφιέρωσα στον Μικρο Πριγκιπα το χρόνο και τη σκέψη που του αξιζε...

''Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θα αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβομαι κάτω από τη γη..Το δικό σου, σαν μουσική, θα με τραβάει έξω από τη φωλιά μου. Κι έπειτα κοίτα. Βλέπεις εκεί πέρα, τα χωράφια με το στάρι; Τα χωράφια με το στάρι δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο λοιπόν όταν θα με έχεις εξημερώσει. Το στάρι, που είναι χρυσαφένιο, θα μου θυμίζει εσένα!'' (Αποσπασμα απο το διαλογο με την αλεπου)

Και μετα απο το βιβλιο..σειρα ειχε αυτο το τραγουδι.. ''Αν χωρουσα και γω στο μικρο σου πλανητη..'' Πόσο όμορφο; 

''Εναν κοσμο να βρω και τους δυό να χωράει..''

Και Συνεχίζω..(δυστυχώς)

Μιας και διανύω μελαγχολικές μέρες...

''Κοίτα, τον ουρανό μου πως ζητά ένα σου βλέμμα..Κοιτα, πως μοιαζει η αληθεια μου μιση, αν δεν την μοιραστεις εσυ, με ενα σου ψεμα! Και συνεχιζω να σ'αγαπώ, και οποτε παω να στο πω τα χανω σαν μικρο παιδι και κοκκινιζω..Και συνεχιζω να σ'αγαπω και οποτε παω να στο πω, τα κανω θαλασσα και απ'την αρχη αρχιζω..''
Ωραίο τραγουδάκι! ''Ενα σου βλεμμα''..Ποσο λιγο και ποσο αρκετο για να νιωσεις! Να πεταξεις! Να αγαπησεις! Να ερωτευτεις!  Και οταν αυτο βλεμμα δεν υπαρχει πια στην ζωη σου; Στην καθημερινοτητα σου; Τι κανεις; Νοσταλγεις; Συνηθιζεις; Περιμενεις μηπως αλλαξει κατι; Ελπιζεις; Δεν ξερω σε πιο σταδιο βρίσκομαι..Μαλλον τα νιωθω ολα μαζι...Μαζι με μια απογοητευση και με πολλα αναπαντητα ερωτηματα να τριγυριζουν στο μυαλο μου! Ναι! Αυτα τα πολυ εκνευριστικα ''γιατί'' στα οποια δεν παιρνουμε ποτε απαντηση ή αν παρουμε δεν ειναι ικανοποιητικη..δεν μας καλυπτει..δεν μας φτανει! Και πως να σου φτασει; Ξερεις τι νιωθεις και αισθανεσαι πως ο αλλος απλα σε προσπερναει σαν να ησουν απλως μια συντομη σταση στο ταξιδι της ζωης του..ενω εσυ ενιωθες πως ειναι ολη σου η ζωη! Και ξερω τι σκεφτεστε τωρα..''οκ! δεν θα πεθανουμε κιολας''. Και ναι,δεν πεθαινεις..αλλα εκεινη τη στιγμη,νιωθεις οτι αλλαζει ολος σου ο κοσμος..πειτε το και συνηθεια..μια συνηθεια ομως ομορφη για σενα..και που ανακαλυπτεις πως για τον αλλον μαλλον δεν ισχυε το ιδιο..Και τρελαινεσαι οταν σκεφτεσαι πως μπορει απλως να ειναι τοσο εγωιστης ωστε να μην παραδεχεται πραγματα..και ο εγωισμος να ειναι το μονο πραγμα το οποιο τον κραταει μακρια σου! Any way..συμφωνα με τις φιλες μου..δεν ειμαι καθολου αισιοδοξη! Ας κανω λοιπον μια προσπαθεια να το αλλαξω αυτο και να πω μια φράση που ακουμε συχνα: '' Σε καθε πορτα που κλεινει..μια αλλη ανοιγει στη θεση της''. Ελπιζω μονο αυτη η καινουργια πορτα να μην κλεισει αποτομα παλι! 

Αισιοδοξες καληνυχτες λοιπον! Να εχουμε ενα καλο Σαββατοβραδο! :))))

Ας Ζωγραφίσουμε Τον Ερωτα Με Τα Χρωματα Που Θελουμε Εμεις..

''Θα ζωγράφιζα δύο πολύ μικρά αεροπλάνα! Ενα ροζ για ΄σενα και ένα μπλε για ΄μενα, για να διασχίζαμε ελευθεροι τον ουρανο! Και θα φωναζα για να μ'ακούσεις, Σ'ΑΓΑΠΩΩΩ!
Θα αφήναμε καπνούς σε σχηματάκια, ξέρεις καρδούλες, λεξούλες, βελάκια..Και άμα έπιανε βροχή και μας τα χάλαγε, ο ένας του αλλουνου τα χέρια πιο σφιχτά θα κράταγε!''
.....Πολύ ''γουτσου-γουτσου'' τραγουδακιιιι! Μ'αρεσειιιι! Μου φτιάχνει το κέφι! Κατι τετοιο θελω να ζησω νομιζω..Το ποτε και το αν θα το ζησω ειναι αγνωστο! Προς το παρον ακουω τους στιχους και ονειρευομαι.. <3

Κραυγή Απελπισίας

Είχα δει μια ταινία πριν κάτι χρόνια..εντάξει..όχι τίποτα ποιοτικό..αλλά είχα ακούσει μια φράση..την οποία την σκέφτομαι μέχρι σήμερα.. ''Γιατί αγωνιζόμαστε τόσο να γίνουμε αποδεκτοί, αφού γεννηθήκαμε για να ξεχωρίζουμε;;'' Το σκέφτομαι..το ξανασκέφτομαι..και δεν ξέρω..συμφωνώ τόοοσο πολύ..και όμως κάτι δεν με αφήνει να θέλω να μείνω όπως είμαι..νομίζω ότι πρέπει να αλλάξω για να αρέσω στους άλλους..αλλά το θέμα είναι..γιατί να πρέπει να αλλάξει κάποιος;; η διαφορετικότητα δεν είναι η μαγκιά;; Ασε που, μπορεί να ακουστεί εγωιστικό αυτό, αλλά νομίζω πως εγώ είμαι η σωστη και πως οι άλλοι είναι λάθος...τελικά ποιός έχει δίκιο;;;

By the way..όταν κάθομαι μόνη μου...στο ασχετο..σκεφτομαι τοοοοσα πραγματα..αναλυω τοοοσες καταστασεις..και τωρα που ειπα τις σκεψεις μου να τις περασω καπου..κολλησε το ρημαδι..και νομιζω πως πια το μυαλο μου ειναι αααδειο! Κλαψ!  

Δεν ξερω αν ειμαι η σωστη ή η λάθος λοιπόν..αλλά πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να φωνάξω, να βρίσω, να αντιδράσω! Νιώθω ότι πνίγομαι και ότι δεν υπάρχει τρόπος να σωθώ..Ισως φταίει που πάντα ό,τι σκεφτομαι το κρατάω μέσα μου...και αν με ενοχλεί κάτι δεν το λέω..Με τρώει, με πνίγει και εγώ δεν κάνω τίποτα γι 'αυτο! Δεν ξέρω γιατί φέρομαι έτσι. Δεν είναι ότι θέλω να κάνω την καλή ή να μην στεναχωρήσω τον άλλον..Μηπως σκεφτομαι ότι αφού κάποια πράγματα είναι αυτονόητα..γιατί εγώ να κάτσω να ασχοληθώ και να εξηγώ κτλ;;

Αν όμως για κάποιους δεν ειναι αυτονόητα; Δεν ξέρω...Αυτο που ξέρω είναι ότι πλέον έχω φτάσει σε ένα σημείο που δεν ανέχομαι πρόσωπα και καταστάσεις και συμπεριφορές.Δεν θέλω να συμβιβάζομαι.Το κάνω βέβαια κάποιες φορές γιατί όπως μου λέει και η μαμά μου ''είναι δύσκολο να βρεις κάποιον ίδιο με 'σενα..ο καθένας έχει τα ελαττώματα του και εσύ τα δικά σου..και δεν μπορείς να μείνεις μόνη σου επειδή δεν συμφωνείς με τους άλλους..'' Και όντως έτσι είναι..Και εννοείται πως δεν είναι αυτό που σκέφτομαι..Και εγώ έχω χίλια στραβά πάνω μου..αλλά είναι φορές που δεν αντέχω! Και τσαντίζομαι και νευριάζω και μετά το ξεχνάω..Αλλα εκείνη τη στιγμή που νιώθεις καπνούς να βγαινουν απο τα αφτιά σου..λες ΟΧΙ! Δεν θα το ανεχτω και δεν θα συνεχισω έτσι..Τωρα βεβαια μιλάω γενικα..Αλλα εγω γραφω σκεπτομενη όσα μου έχουν συμβει κατα καιρους..Απο γνωστους-φίλους-συγγενεις..Και είναι αρκετα τα στραβα που εχω παθει..Από αρνητικά σχόλια (βλεπε κουτσομπολιο ή αλλιώς κοινωνικο ενδιαφερον οπως το λενε σημερα :P ), μέχρι προσβολες στα καλα καθούμενα ή απαιτητικες συμπεριφορες λες και εσυ δεν εχεις δικα σου θεματα και προβληματα και δουλειες και πρεπει παντα να εισαι stand by για τους αλλους..και αν για καποιο λόγο δεν μπορεις να νευριαζουν κιολας και να σου κοβουν και το μιλημα..Και ναι! Μ'αρεσει να βοηθαω τους αλλους..και να ειμαι διπλα τους..και να τρεεεχω καθε φορα που το ζητανε..αλλα τουλαχιστον ας το ζητανε και με χαμογελο και οχι να σε κοιταζουν με το βλεμμα του ''χτυπαω παλαμακια! Ωρα να τρεξεις!''..Για στάσου ρε φιλε! Ειμαι υποχρεωμενος?? Θελω και το κανω! Και το ξερεις..!Μην το εκμεταλλευεσαι λοιπον! Γιατι ειμαι σιγουρη πως δεν θα βρεις πολλους ''μαλακες'' εκει εξω...να προσπερνανε την γαϊδουρινή συμπεριφορα σου και να σε ανεχονται! Ουφ..ξέσπασα κάπως! Ανθρωπος έιμαι και ΄γω και έχω τα όρια μου! Και όπως λέω και στο κολλητάκι μου.. ''Μα εγώ το ΄χω το άδικο;;;;;''

Να και ενα αγαπημενο τραγουδακι..Απολαυστε το! :)

Εσύ..

Το χειρότερο πράγμα δεν είναι η μοναξιά! Είναι το να σε έχει ξεχάσει κάποιος, που εσύ δεν μπορείς να ξεχάσεις..! 

Με άδειασες..Με πόνεσες..Με άλλαξες..

Δεν ξέρω αν είναι προς το καλό ή προς το κακό.. Η αλήθεια είναι πως μαζί σου νομίζω έφτασα στα όρια μου και τα ξεπέρασα κιόλας..Έκανα πράγματα που νόμιζα πως δεν θα κάνω ποτέ..Ανοίχτηκα..Μίλησα..Αισθάνθηκα..Παραδέχτηκα..Ξεπέρασα κάθε εγωισμό..

Το ότι δεν κατάφερα όμως να σε κάνω και 'σενα να φερθείς ανάλογα..ομολογώ ότι μου στοίχησε..

Ακόμα με κυνηγάει η σκιά σου.. 

δεν ξερω ουτε τι να κανω..ουτε τι να σκεφτω..ουτε τι να πιστεψω..ουτε πως να αντιδρασω...

Για ενα πραγμα ειμαι σιγουρη..ειδικα σε μενα..δεν επρεπε να φερθεις ετσι..αλλα τωρα που το σκεφτομαι...για πολλους το πιστευω αυτο...ειδικα σε μενα..δεν θα πρεπε να εχουν φερθει ετσι...αλλα...οπως πολλοι λενε..ροδα ειναι και γυριζει..γιατι ομως στη δικια μου περιπτωση γυριζει με ταχυτητα χελωνας;;;; Αααα ναι! Το ειπε και ο Βεγγος...πως το ειχε πει να δεις...; Μη σε νοιάζει χελωνίτσα μου..οι σταθεροί είναι οι νικητές..οχι οι γρήγοροι..

Αντε να δουμε..!! :))) 

Κατι που δεν ταιριάζει με το κλίμα της ανάρτησης..αλλα θα το πω για να είμαι καλυμμενη...Δεν εχω μπει ακομα στο κλιμα του πως γραφουμε και τι και καθε ποτε...οποτε ζητω συγγνωμη για την ασταθεια και το μπερδεμα και όλα οσα μπορει να τα βλεπετε και να σας βγαινουν τα ματια! :$ :)

..Για όλα υπάρχει η Πρώτη Φορά..

..Και σήμερα είναι για 'μένα η πρώτη φορά που γράφω σε ένα blog..στο δικό μου blog!! Είμαι ενθουσιασμένη η αλήθεια είναι..Καιρό σκεφτόμουν ότι θέλω με κάποιο τρόπο να μπορώ να μοιράζομαι όσα σκέφτομαι και όσα με απασχολούν..Πολλές ώρες της ημέρας τις περνούσα διαβάζοντας όσα έγραφαν άλλοι.Ταυτιζόμουν,διαφωνούσα,συμφωνούσα και μ'αρεσε όλη αυτή η διαδικασία! Ευχαριστώ πολύ λοιπόν την φιλεναδίτσα μου την Π. που χάρη σε αυτή εχω εγώ τωρά αυτό το blog, γιατί αν το έκανα μόνη μου..είναι πολύ πιθανόν ακόμα να έψαχνα πώς στο καλό φτιάχνει κάποιος email!Ναι..είμαι λίγο έως πολύ άσχετη! Καλώς σας βρήκα λοιπόν!! :)))