Λάθη..

Με αφορμη μια συναντηση που ειχα, χαζευα και αναρωτιομουν τι λαθη εχω κανει..Και ακολουθησε η εξης σκεψη: Γιατι εκανα αυτα τα λαθη; Και μετα σκεφτομουν πως θα ημουν αν δεν ειχα κανει τα συγκεκριμενα λαθη. Αλλα με υποθεσεις δεν μπορεις να εισαι σιγουρος..Οποτε εμεινα στο γιατι τα εκανα και στα γνωστα ''ρητα'' που λεει ο κοσμος, ξερετε αυτα τα πολυ γνωστα και πλεον βαρετα: '' τα λαθη ειναι ανθρωπινα'' καθως και '' απο τα λαθη σου μαθαινεις'' κτλ..Γιατι πρεπει να παθουμε για να μαθουμε; Δεν ειναι λιγο ειρωνικο; Πριν 2 χρονια σε μια συζητηση με τη μαμα μου, αυτη μου ελεγε ''κανεις λαθος'' και εγω της απαντουσα γεματη αντιδραση ''ενταξει! ασε με να το κανω!'' και σταματουσα καθε διαλογο.
Τοτε το ελεγα και το πιστευα..Ηθελα να το κανω το λαθος, και ας εβλεπα οτι ειναι λαθος! Δεν ξερω γιατι παντα ενω βλεπουμε οτι κατι ειναι στραβο, εμεις παμε κατα πανω του..
Τωρα ομως εχω αλλαξει γνωμη. Δεν ειναι οτι μετανιωνω, αλλα βλεπω οτι καποια πραγματα ειναι χασιμο χρονου να πω; μαθηματα μεν, λαθη δε. Εξακολουθει παντως να μου φαινεται ειρωνικο το ολο σκηνικο..Αν δεν παθεις, δεν θα μαθεις. Γιατι δηλαδη πρεπει να πληγωθεις για να μαθεις; Και βασικα γιατι τα πραγματα ειναι τοοοοσο πολυπλοκα; Ποτε μου δεν το καταλαβα. Στο μυαλο μου φανταζαν και φανταζουν τοσο απλα, αλλα δεν ειναι τελικα...; Δεν ξερω, και δεν ξερω αν θα μαθω κιολας..

Τα λαθη λοιπον..Γινονται..Για καλο υποτιθεται..Και λεω υποτιθεται γιατι ειμαι λιιιιγο δυσπιστη. Τι εννοω; Θα δεχομουν ρε παιδια οτι απ τα λαθη σου μαθαινεις και οτι σε βοηθουν, ΑΝ δεν τα ξαναεκανες. Ελα ομως που απ' οτι βλεπω και απο μενα και απ τους αλλους, παρολο που κατα καιρους κανουμε λαθη, στην πορεια του χρονου αντι να βελτιωνομαστε, κανουμε τα ιδια και χειροτερα! Αρα αυτο αναιρει το οτι τα λαθη γινονται με στοχο να μαθεις απο αυτα. Μηπως λοιπον και αυτο το εχουμε βρει σαν δικαιολογια για τις όποιες βλακωδεις πραξεις; Προσωπικα δεν μ'αρεσει να βρισκω δικαιολογιες..Επομενως αναγνωριζω οτι εκανα, κανω και θα κανω λαθη. Ελπιζω ομως οντως καπου να βγαλει ολο αυτο. Ναι ναι, εννοω στα 50 μου τουλαχιστον να εχω βαλει λιγο μυαλο!
Αυτο που με καθησυχαζει αλλα παραλληλα με αγχωνει ειναι οτι οκ..τα μεχρι τωρα λαθη μου ηταν τετοια ωστε δεν αφησαν πισω κατι το τρομερο, περα απο απογοητευση για τους γυρω μου αλλα και για μενα, γιατι σε αντιθεση με καποιους, ριχνω τις ευθυνες πρωτα στον εαυτο μου και πιο πολυ νευριαζω με μενα παρα με τους αλλους. Αναρωτιεμαι ομως, οσο μεγαλωνω, μεγαλωνουν και τα προβληματα, και οι υποχρεωσεις και ο κοινωνικος περιγυρος.. Μηπως θα μεγαλωσουν και τα λαθη; Και μηπως τοτε θα ειναι πιο αισθητα; Και αν ναι, θα ειναι ευκολο να διορθωθουν..;

Christmas Timeeee..!

Η αλήθεια είναι πως κάνω τα πάντα για να μπω στο κλίμα των ημερών! Μέχρι και το blog αλλαξα..Εψαχνα κατι χριστουγεννιατικο, αλλα κατεληξα απλά σε κάτι κοκκινο! Ειναι και αυτο ενα απ'τα χρωματα των ημερων..
Δεν ξερω τι φταιει που ακομα δεν εχω συνειδητοποιησει οτι ειναι Χριστουγεννα..Το ότι δεν στολισα εγω το δεντρο φετος; Το οτι ακομα δεν εχουμε φτιαξει γλυκα; Το οτι δεν ειμαι και στα καλυτερα μου; Χαζευω το στολισμενο σαλονι, ψαχνω καμια χριστουγεννιατικη ταινία, εφαγα δίπλες, βγηκα για καφε να δω κοσμο..Τιποτα ακομα..Σε λιγο θα αποφασισω να βγω και για τα καλαντα!
Ειναι Χριστουγεννααα!
Οκ! Ανεκαθεν δεν μ'αρεσαν ιδιαιτερα..Παντα προτιμουσα το Πασχα..Τα τελευταια χρονια ομως που δεν ειμαι μονιμα Κεφαλονια, ανυπομονω παντα για τα Χριστουγεννα..Να ειμαι σπιτάκι, στη ζεστη και οικογενειακη ατμοσφαιρα, στο τζακι, να βλεπω τους φιλους μου, να περναω καλα..Και φετος μου φαινεται οτι εφτασαν τοοοοσο γρηγορα! Και να δεις που θα περασουν ακομα πιο γρηγορα! Νομιζω πως αυτο με τρομαζει! Η ματαιοτητα για κατι που περιμενεις τοσο, και που στο τελος ερχεται, φευγει, και εσυ δεν προλαβαινεις να καταλαβεις τι-πο-τα!
Το μονο καλο ειναι που και οι γιορτες να περασουν γρηγορα, εχω 2-3 πραγματακια στο μυαλο μου ηδη για να περιμενω! Με καθησυχαζει καπως αυτο! Στο θεμα μας ομως....
Χριστουγεννα λοιποοοον..Δεντρακια, φωτακια, Αγιος Βασιλης (λεμε τωρα), βολτουλες, ποτακια, καλαντα, φίλοι, φίλες, οικογενεια, δωρακια κτλ κτλ κτλ!

Αυτό το τραγουδακι ειναι χαρακτηριστικο των Χριστουγεννων, αγαπημενο, και μ'αρεσει να το ακουω! Μου φτιαχνει τη διαθεση! Σκεφτομαι ομως τι θα ηθελα εγω φετος τα Χριστουγεννα και δεν ξερω..Περιεργο..Αλλα οντως δεν ξερω! Ξερω σιγουρα πως δεν θελω ό,τι η Mariah! χεχε! Πανε αυτα! Νομιζω πως θέλω πιο πρακτικα πραγματα! Θα προτιμουσα να ζητησω απ΄τον Αγιο Βασιλη να περασω κανενα μαθημα στην εξεταστικη, παρα να μου φερει εναν τρελο ερωτα! Τι εχω παθει;; Νομιζω το εχω παρακανει. Εχω σταματησει να πιστευω σε ομορφα πραγματα και δεν μ'αρεσει αυτο.
Τι φταιει δεν γνωριζω. Θελω ομως να αλλαξει! Με προτιμουσα πριν, πιο τρελη και λιγοτερο μυαλομενη και λογικη..Υποθετω περναω καποια φαση, αλλα θελω να την περασω γρηγορα! Ειμαι μικρη ακομα για να ζω και να δρω με βαση τη λογικη! Θελω τρελα! Θελω πραγματα ανεβασμενα, που λεει και το τραγουδακι! :))))))
Καλες Γιορτες λοιπον και καλα να περασουμε!

Anazhtwntas parhgoria..paramu8iazomaste

Λένε: '' Η προσπάθεια μετράει, όχι το αποτέλεσμα''...
Βλακείες...
Το αποτέλεσμα μετράει..απλά θέλουμε κάτι να μας παρηγορήσει για την τυχον αποτυχία μας..

( το ίδιο ισχύει και για φράσεις όπως: ''καθε εμπόδιο για καλό'', ''όλα στη ζωή γίνονται για κάποιο λόγο'', κτλ κτλ κτλ...)

Prepei Vs Thelw

Δεν πιστευω οτι υπαρχει ανθρωπος που εστω για μια φορα στη ζωη του δεν εχει βρεθει σε διλημμα! Και συνηθως αυτο σημαινει ότι ειμαστε αναμεσα σε δύο πραγματα! Αναμεσα στο πρεπει και στο θελω! Θα θελα να ταυτιζονται αυτα τα δυο αλλα τοτε δεν θα ειχε νοημα! Τωρα ομως τι κανουμε; Αυτο που πρεπει ή αυτο που θελουμε; Πως επιλεγουμε; Ακολουθουμε τη λογικη ή την καρδιά; Υπαρχει απαντηση; Και αν ναι που βρισκεται και ποιος θα μας τη δωσει;
Και αν διαλεξουμε ενα απ'τα δυο, πως ξερουμε οτι καναμε το σωστο; Και δεν θα αναρωτιομαστε τι θα συνεβαινε αν ειχαμε επιλεξει το αλλο;
Και τωρα;;; Αναλαμβανουμε τις ''ευθυνες'' μας;;; Ο,τι κανουμε ειναι δικη μας επιλογη, μετα δεν πρεπει να ''γκρινιαζουμε''..Τι γινεται ομως στην περιπτωση που δεν ειμαστε σιγουροι ουτε για το "πρεπει", ουτε για το "θελω", αλλα για καποιο λογο πρεπει να αποφασισουμε ΤΩΡΑ;; Αδιεξοδο...και πουθενα η ταμπελα ''εξοδος κινδυνου''.

...Mia fora kai enan kairo...

Ολα τα παραμυθια των παιδικων μου χρονων, με τους δρακους, τις ομορφες χωριατοπουλες και τους γαλαζιους πριγκιπες διαψευτηκαν! Στον πραγματικο κοσμο, απο οσα ακουσες, φανταστηκες και ονειρευτηκες, μονο τους δρακους μπορεις να βρεις, που ετοιμαζονται να σε κατασπαραξουν...
Και εσυ, με το αθωο σου μυαλο και την αγαπη που σε πλημμυριζει,βλεπεις τις φλογες να βγαινουν μεσα απο τα στοματα τους και βυθιζεσαι στη φωτια χωρις να αντιδρας και χωρις να υψωνεις αναστημα...
Γιατι ετσι σε εμαθαν...
Να μην θες να αντιδρασεις για να μην τους πληγωσεις, και τελικα πληγωνεσαι εσυ!

Σε τι κοσμο ζουμε?
Κοιταζω γυρω μου και δεν βλεπω συνανθρωπους, μονο τερατα...
Αγριεμενα προσωπα, με μάτια μαχαιρια, και βλεμμα που φωναζει και ουρλιαζει " ΕΓΩ και κανεις αλλος "...
Και εσυ, αδυναμος, καθεσαι και κοιταζεις , και το μονο που σκεφτεσαι ειναι " Τι δουλεια εχω εγω σε αυτον τον κοσμο?! "
Δεν μ'αρεσει! Δεν αξιζω εδω! Θελω να φυγω! Εγω ειμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Τους μισω...
Οχι για αυτο που ειναι..αλλα για αυτο που με κανουν! Με κανουν καχυποπτη και κακια...Εμενα, που το μισος δεν ηξερα τι σημαινει και ουτε ηθελα να μαθω...
Μισος....τι λεξη και αυτη;...τοσο μικρη κσι ταυτοχρονα τοσο μεγαλη...
...ΜΙΣΟΣ...
Περιεργο συναισθημα..Μισεις τους αλλους ή εσενα καταβαθος που τους αφησες να μπουν στη ζωη σου;
Που δεν καταλαβες τι ανθρωποι ηταν;
Που τους εμπιστευτηκες;
Που; Που; Που;.....
Μην τους αφησεις να δηλητηριασουν την καρδια σου...
Προσπαθησε να μεινεις οπως εισαι...
Πλημμυρισμενη απο αγαπη για'σενα, τους γυρω σου, τον κοσμο, τη ζωη...

..Metraw Stigmes..

Μεγαααλο θεμα! Με απασχολει συχνα πυκνα, οταν σκεφτομαι τους ανθρωπους που αποτελουν τον κοσμο μου..Τους φερνω στα ματια μου και τους επεξεργαζομαι..Τους γονεις, τους συγγενεις, την οικογενεια, τους γνωστους, τους φιλους, τους κολλητους, τους ερωτες..Εχω ενα κολλημα! Δεν μ'αρεσει να χανω τους ανθρωπους απ ΄τη ζωη μου! Εννοω δεν μ'αρεσει να χανω την επαφη μαζί τους. Σκεφτομαι οτι καλως ή κακως καποιοι ανθρωποι υπηρξαν στην ζωή μου, στην καθημερινότητα μου, και είτε εμειναν για λίγο, είτε για πολύ, θέλω να ξέρω ότι ειναι καλα, να χαίρομαι οταν τους βλέπω, να μπορώ να πάρω ενα τηλεφωνο για να δω αν ζουν στο κατω κατω! Μεχρι πριν 1-2 χρονια ημουν αμειλικτη! Θα μπορουσα να ''τσακωθω'' για αυτο το θεμα! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΝΩ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ελεγα και ξαναλεγα..Οι φιλες μου ομως μου ελεγαν οτι ''καποιοι ανθρωποι δεν αξιζει να ειναι στη ζωη σου, ουτε να τους σκεφτεσαι, ουτε να τους θυμασαι''..Δεν συμφωνω..Δεν μπορω να τους ξεγραψω..Το μονο που εχω αρχισει και βιωνω και ετσι διαπραγματευομαι το θεματακι, ειναι το αν οι αλλοι θελουν να χαθουν απ΄τη ζωη σου! Στη περιπτωση αυτη οοο,τι και να πιστευεις εσυ, δεν εχει καμία απολυτως σημασια! Δεν ειναι δικη σου επιλογη, οπόοοτε αποδεχεσαι καταστασεις!
Βεβαια, δεν θελω να ειμαι απολυτη..Υπαρχουν φορες που θα ΄θελα με ενα μαγικο κουμπακι να εξαφανισω καποιους ανθρωπους απ' τη ζωη μου! Αυτο ομως το παθαινω τωρα, μεχρι προσφατα δεν το ειχα..Απλως να..εχω βαρεθει την γαιδουριά του κοσμου, το δηθεν, τον εγωισμο, και με αναγκαζουν να μετανιωνω που τους γνωρισα και τους συναναστραφηκα! Οσους ομως συμπαθω και για καποιο λογο δεν υπαρχουν στην καθημερινοτητα μου πια, δεν μπορω να τους διαγραψω ετσι απλα..!
Οπως λεει και το τραγουδακι “οσους ηρθαν για να μεινουν, οσους εφυγαν πριν γινουν”..
Καποιοι ηρθαν και θα μεινουν! Και φαινεται ποιοι ειναι αυτοι που θα μεινουν! Ο,τι αξιζει μενει! Οσο για αυτους που εφυγαν ''πριν γινουν'', δεν ξερω γιατι ηρθαν..πιθανον γιατι κατι θα ειχαν να προσφερουν και αυτοι, ολοι κατι εχουν να μας δωσουν..Θελω να μενω με τις ομορφες αναμνησεις, τις βολτες, τους καφεδες, τις συζητησεις..Ενταξει, δεν ξεχναω ευκολα, αλλα προσπερναω..Θέλω να τους κρατησω αυτους τους ανθρωπους! Δεν ξερω αν ειναι σωστο ή λαθος..Αλλα και παλι ολα υποκειμενικα ειναι..Δεν υπαρχει σωστο και λαθος! Θελω να τους κρατησω, και θα το κανω οσο περναει απο το χερι μου! Και οποιος δεν ειναι σε θεση να το δεχτει, απλα ειναι ανωριμος και σε αυτη την περιπτωση δεν θελω και δεν αξιζει να υπαρχει στον κοσμο μου! Δεν με νοιαζει αν ζω σε συννεφο ή σε παραμυθι! Θελω να ζω σε εναν ιδανικο κοσμο! Και θα κανω ο,τι μπορω για να τον φτιαξω! 

Den ftaiw! Thelw na to lew kai na to pisteuw!

Εχουμε ενα κακο ολοι..Βασικα οχι ολοι..οσοι εχουν μυαλο που το δουλευουν, οσοι δεν ειναι αναισθητοι και οσοι ειναι και λιγο ''ζωα'' μεταξυ μας! Μεσα σε αυτους και γω..
Γιατι καααθε φορα που γινεται κατι, αρνητικο συνηθως, που τσακωνομαστε, που λογοφερουμε, που διαφωνουμε, που κατι στραβωνει με τους γυρω μας τελοσπαντων, κατηγορουμε τον εαυτο μας; Ποτε δεν το καταλαβα! Το κανω ομως! Και δεν σταματαω να το κανω! Και εκνευριζομαι, γιατι ενω ξερω πως δεν φταιω εγω, κατηγορω τον εαυτο μου! Τι εκανα; Τι ειπα; Μηπως το πηρε στραβα; Μηπως ενοχληθηκε με κατι και δεν το καταλαβα;

Ναι, ειμαστε ζωα νομιζω! Ηλιθιοι! Αντι να πουμε ''Α στο διαολο και συ και ο χαρακτηρας σου,λυπαμαι που βρεθηκες στο δρομο μου'', ψαχνομαστε και βρισκουμε δικαιολογιες. Αλλα καλα να παθουμε! Αφου δεν βαζουμε μυαλο με τη μια..Πρεπει να την πατησεις και να το καταλαβεις οταν δεν υπαρχει αλλη επιλογη..Τρωγεσαι Να παρεις και το τελειωτικο χτυπημα! Τοτε καλα σου εκανε! Σου χρειαζοταν! Εσυ φταις! Απ'την αρχη φαινεται κατι στραβο! Γιατι πας κατα πανω; Ναι..τις ξερω τις ηλιθιες σκεψεις ''θα αλλαξει, εχει κατι διαφορετικο, ειναι και αυτο ενα στυλ'' και μαλακιες! Δεν αλλαζει, και το στυλ των ανθρωπων αυτων, ειτε γυναικες ειναι, ειτε αντρες, ειναι ενα και συγκεκριμενο! Ειναι μαλακες και δεν θα αλλαξουν οσα ταματα και να κανεις εσυ στον Αγιο Γερασιμο!
Κατσε σκεψου λιγο ακομα, κλαψε, ψαξου να δω τι θα καταλαβεις! Οταν θα καταλαβεις οτι εισαι σωστος, θα εχεις χασει πολυτιμο χρονο! Και οκ..λενε το καλο πραγμα αργει να γινει! Αλλα ενταξει..μην αργησει και τοοοοσο πολυ! Γιατι απλουστατα εσυ μενεις πισω! Ασε λοιπον πισω οσους δεν κανουν τις μερες σου ομορφες και απλα πες οτι απ΄τα λαθη σου μαθαινεις! Να μαθεις ομως! Οχι να συνεχισεις να κανεις τα ιδια και χειροτερα! Γιατι ναι! Το παθαινω και αυτο!

Χμμ..Τα λεω για να τα ακουω εγω! Αλλα δεν ξερω κατα ποσο βοηθαει! Ολοι στα λογια καλοι ειμαστε..Και δεν βγαζω τον εαυτο μου απεξω! Θέλω να σταματησω να ψαχνω που φταιω, αφου δεν φταιω! Νευριαζω οταν ο αλλος με βαζει σε αυτη τη διαδικασια! Ειναι λες και το κανει επιτηδες! Αυτοι οι ανθρωποι, δεν μαρεσει που το λεω, αλλα θελω να μην υπαρχουν στη ζωη μου! Ποτε θα μαθουμε οτι δεν ειμαστε υπευθυνοι για την μαλακια που υπαρχει στον πλανητη?!?!

Cap Ou Pas Cap ?

Tα λόγια είναι ωραία, αλλά οι πράξεις έχουν σημασία. Όλο λέω πως θα σταματήσω να δίνω βάση στα λόγια..πάντα όμως το ξεχνάω..Πρέπει δεν πρέπει, θες δεν θες, τα πιστεύεις..Είναι στη φύση σου..
Η απότομη προσγείωση είναι το αρνητικό..Μπορεί να έρθει, μπορεί και όχι. Δεν το ξέρεις. Το θέμα είναι 'θα ρισκάρεις' ; Και αν ρισκάρεις; Ισχύει το '' Ο Τολμών Νικά '' ; Θα έλεγα ότι δεν ισχύει. Αλλά απ' την άλλη μου φαίνεται άδικο να μην ισχύει! Για να ρισκάρεις πάει να πει πως θες κάτι πολύ..Σου αξίζει να ισχύει! Για να είμαστε όμως ρεαλιστές, μπορεί να φας και τα μούτρα σου! Καλύτερα όμως να φας εσύ τα μούτρα σου, παρά μια ζωή να σε ''τρώει'' η απορία του '' Τι θα γινόταν αν..'' Αν είχα ρισκάρει, αν είχα τολμήσει, αν, αν, αν! Τωρα ξέρεις τι έγινε. Καλώς ή κακώς ξέρεις..

Όπως λένε: ''Καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες''. Έχω μετανιώσει για πράγματα, αλλά μετά μετανιώνω που μετανιώνω! Γιατί τι θα είχα ζήσει; Κάνεις κάτι και δέχεσαι τα αποτελέσματα, γιατί τα ξέρεις, γιατί τα έμαθες! Στην αντίθετη περίπτωση ακόμα θα αναρωτιόσουν ''Τι θα γινόταν αν...'' ?

Ανοίγεις το παράθυρο... Νιωθεις το φρεσκο αερακι...

Ακους μια το κελαηδημα των πουλιων, μια τον ηχο της θαλασσας και μια τα παιδια που παιζουν στην διπλανη αυλη κουτσο..

Και φερνεις στα ματια σου τα δικα σου παιδικα χρονια.. Ατελειωτες ωρες παιχνιδιου και ξεγνοιασιας στην αυλη της εκκλησιας του χωριου..Και στο βαθος ακους τοοοοοσο ζωντανα τη φωνη της μαμας σου και τη γκρινια της που δεν πινεις αμεσως την πορτοκαλα σου και θα χαθουν οι βιταμινες..! Και χαμογελας γιατι μολις σκεφτηκες τις συναντησεις με τους συμμαθητες σου. Τις ατελειωτες συζητησεις στο τηλεφωνο σχολιαζοντας το ποιος τα 'χει με ποια και γιατι ο κουκλος της ταξης δεν σου ειπε να χορεψετε στο party του Λεωνιδα! χαχαχα! Και φτανει η σκεψη σου στις πρωτες σου εκδρομες χωρις τους γονεις! Τοτε που ολοι νιωθαμε ξαφνικα τοσο μεγαλοι και ανεξαρτητοι! Τα πρωτα ξενυχτια στα δωματια του Ξενοδοχειου.Το ανεβοκατεβασμα στους οροφους με τις πυτζαμες.Οι φωνες των καθηγητων στους διαδρομους για να κανουμε ησυχια! Το γελιο που ειχαμε ριξει με το Λινακι οταν η καθεμια μια μας επεμενε πως οι δικες της παντοφλες ειναι πιο αστειες! :))))))   

 Οταν ομαδικως ειχαμε μπει στα ιαματικα λουτρα της Εδεσσας με τα ρουχα επειδη δεν ειχαμε μαγιο!

Και φτανουμε στην Τριτη Λυκειου...οπου ολοι σε εχουν στα πουπουλα! Καθηγητες, γονεις, γνωστοι και φιλοι! Διααααβασμα.......Διααααααβασμα.......Και παλι διααααβασμα....! Να τη και η Πενταημερη! Στην ομορφη Κρητη! Αξεχαστη εμπειρια..Καλοπεραση, αστεια, πειράγματα...και μετα οι Πανελληνιες..Το αγχος, ο φοβος της αποτυχιας, η αναμονη, τα αποτελεσματα, η χαρα, η επιβραβευση. Ενα beach party στο οποιο καηκαν πολλα βιβλια..και ενα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!! Και ξαφνικα.........ο χωρισμος, ο αποχωρισμος απο τους φιλους, τους συμμαθητες, την οικογενεια, και η αρχη μια καινουργιας ζωης, της φοιτητικης..Τα καλυτερα χρονια λενε ολοι! Καπως ετσι ειναι! Μονο που περνανε χωρις να το καταλαβεις! Γιατι που εισαι τωρα;;; Και αποτομα επανερχεσαι στο τωρα! Εισαι σπιτι σου και διαπιστωνεις οτι εισαι και στο τελος της φοιτητικης ζωης και λες με μια δυνατη φωνη γεματη απορια ''Μα καλα ποτε φτασαμε 4ο ετος?!?!''....

( Οχι ενταξει...η φωτο ειναι παραπλανητικη..! Τεταρτο ετος θεωρητικα...οχι πρακτικα! Αργουμε ακοοομα...!)
Και σκεφτεσαι το αυριο που ερχεται και τι θα φερει μαζι του....Και καπου εδω σταματας τις σκεψεις γιατι το μελλον δεν μπορεις να το γνωριζεις και ουτε να το φερεις στο μυαλο σου...Θεση στο μυαλο εχουν μονο οι αναμνησεις, το παρον και τα ονειρα...

Kai omws kati leipei..

Όταν φευγεις για να ξεχαστεις, ξεχνιεσαι ή κανεις πως ξεχνιεσαι; Και αν κάνεις πως ξεχνιεσαι για ποσο θα κοροιδευεις τον ιδιο σου τον εαυτο; Υπαρχουν καποια πραγματα που δεν σταματουν να στριφογυριζουν στο μυαλο σου..Πρόσωπα, καταστάσεις, γεγονότα, απωθημένα, ματιές, αγκαλιές, φιλιά, όνειρα..Εισαι καλα αλλα κάτι λείπει.Και δεν σ'αρέσει που το λες και που το σκεφτεσαι αλλα οντως κατι λειπει. Χωρις να ξερεις ακριβως τι ειναι αυτο..ή μηπως ξέρεις;
Και νευριαζεις γιατί λες ''δεν ειναι δυνατον να εξαρταται η δικη μου ζωη και ευτυχια απο καποιον αλλον ή καποιους αλλους''..Ετσι ειναι ομως..Ο ανθρωπος αναζητα το ''μαζι'', το ψαχνει, το θελει, το χρειαζεται..Ακομα και γω που συνεχεια λεω οτι ειμαι ιδιοτροπο και νευροσπαστο και θελω την ησυχια μου, παραδεχομαι οτι κάτι λείπει..Αυτο το κάτι! Το όμορφο! Το ιδανικό! Και απογοητευομαι! Και σκεφτομαι! Και αναρωτιεμαι! Και με παιρνει απο κάτω..
Και μετα το ξεχνας, και μετα παλι απ'την αρχη...κύκλος..συνεχομενος και ατελειωτος..όπως η ζωη, ετσι και το μυαλο..με τα πανω του και τα κατω του..
Καποιες στιγμες μισεις τη ζωη σου και καποιες αλλες κανεις το σταυρο σου γιατι βλεπεις τι γινεται γυρω σου και χαιρεσαι που ολα σου πανε καλα και ας εισαι ωρες ωρες down! Ολα χρειαζονται..Και το κεφι και η διασκεδαση και η παρεα και η ηρεμια και η μελαγχολια και η αυτοσυγκεντρωση.. Ετσι ειναι..Ολοι περναμε απο φασεις.. 
Οπως λενε '' Επιτρεπεται να πεσεις, Επιβαλλεται να σηκωθεις!''

Ta leme..

''Τα λέμε..Τόσο γενική αυτή η φράση!Ταιριάζει τέλεια στην κρύα σου στάση..Τα λέμε.Χειρότερο και από βρισιά!Τα λέμε...
Έπρεπε απλά να πεις Αντίο..
Έπρεπε απλά να πεις Αντίο, τελειώσαμε, φύγε!
Μην τολμήσεις να με βρεις ξανά..Δεν τα λέμε πια ποτέ!''

Το άκουσα τυχαία το πρωί και παρατηρώντας τους στίχους σκέφτηκα ότι ναι! αυτό είναι! μισώ και γω αυτή τη φράση! Οταν την ακους απο συγκεκριμένους ανθρώπους, σε χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά..Τόσο ψεύτικη, τόσο ψυχοφθόρα, τόσο του τύπου ''το λέω για να πω κάτι και για να νομίζεις πως θα κρατήσουμε επαφή''.. Τις περισσότερες φορές κάποιος φεύγει τόσο απλά και ο αλλος μένει και αναρωτιέται, πονάει, ελπίζει..Είναι άδικο, αλλα έτσι γίνεται..Ειναι αυτο που λεμε, καλυτερα βρίσε με! Θα ποναγε λιγότερο! Θα σε μισούσα πιο εύκολα!
Ολα είναι μια συνηθεια..Το θεμα ειναι ποσο δυσκολος θα ειναι ο χρονος που θα χρειαστεις για να συνηθισεις..

Kai an ekana la8os..Eimai euxaristhmenh me to la8os mou...!

Ερχεται καποια στιγμη ο καιρος που αλλάζεις..Δεν ξέρω ακριβως αν φταίει το ότι μεγαλωνεις και ωριμαζεις, ή αν φταίει το γεγονός ότι κουραστηκες να δεχεσαι και να ανεχεσαι τους παντες και τα παντα..Φτανεις ας πουμε στο χειλος του γκρεμου και πλεον ειναι στο χερι σου το αν θα πεσεις, ή το αν θα ζητησεις βοηθεια..και ακομα καλυτερα αν θα κανεις ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ το βημα που θα σε κινησει προς τα πισω και θα μεινεις να χαζευεις το κενο ηρεμος πια οτι δεν κινδυνευεις.

Παρατηρώ μια ''άξια σχολιασμου'' αλλαγη στον χαρακτηρα μου..Οχι βεβαια στο μεγεθος που θελω, αλλα αφου εχω κανει την αρχη, ελπιζω σιγα σιγα να βρω αυτο που ψαχνω και να γινω οπως θελω επιτελους! Διαπιστωνω οτι δεν μ'αρεσει να αφηνω εκκρεμοτητες στις σχεσεις μου με τους ανθρωπους..πραγμα δυσκολο αν ο αλλος δεν ειναι διατεθειμενος να ριξει φως στο τουνελ σου..αλλα τουλαχιστον εγω θελω να ξεκαθαριζω καποια πραγματα πρωτα στον εαυτο μου και δευτερον στους αλλους, τα οποια τα εχω στο μυαλο μου, και αφου τα εχω στο ρημαδι το μυαλο μου γιατι να μην τα περασω και στον εγκεφαλο κανενος αλλου μπας και δουμε προκοπη και ανθρωπια στην κοινωνια;; Νιωθω οτι ζηταω πολλα η αληθεια ειναι! Αλλα περισσοτερο νιωθω την αναγκη να τα διεκδικησω αυτα ''τα πολλά''. Θελω ρε γαμωτο οταν εγω ειμαι σωστη να ειναι και οι αλλοι! Δεν ειναι τοοοοσο τρομερο! Ολοι καποια στιγμη δεν εχουμε φερθει σωστα..ο καθενας για τον δικο του λογο..Και δεν βγαζω τον εαυτο μου απεξω..Υπαρχουν ενας-δυο ανθρωποι που θα θελα καποια στιγμη να συζητησω και να εξηγησω την τυχον ''αρνητικη'' συμπεριφορα μου.Υπαρχουν ομως και καποιοι αλλοι...των οποιων ο αριθμος μονο μικρος δεν ειναι, που θελω τοοοσο πολυ να βρω το θαρρος και κοιταζοντας τους στα ματια (ελπιζοντας πως θα καταλαβω την αληθεια), να ρωτησω ΓΙΑΤΙ;;;.... Με κουρασαν οι ανθρωποι, οι χαρακτηρες τους, οι εγωισμοι τους, η πονηρια τους, και η ανεγκεφαλιά τους! 

Οταν λεω οτι εκανα λαθος, και οτι ειμαι ευχαριστημενη με το λαθος μου, εννοω οτι νιωθω ας πουμε ικανοποιημενη με τον εαυτο μου γιατι  ειπα σε καποιους ανθρωπους τα οσα σκεφτομουν..Αυτο δεν το θεωρω λαθος..Αυτο που με προβληματιζει ειναι οχι το αν θα επρεπε να το κανω αλλά το κατα πόσο εγινα αντιληπτη απ' τα συγκεκριμενα προσωπα ή αν απλως για άλλη μια φορά εχασα το χρονο μου. Και δεν εννοω χασιμο χρονου το οτι ασχοληθηκα με καποιους αλλα κατηγορώντας τον εαυτο μου (για αλλη μια φορα), αναρωτιεμαι: ''Αυτοι ηθελαν να με ακουσουν ή μονο το δικο μου μυαλο δεν βρισκει ησυχια οταν δεν εχω ξεκαθαρισμενες σχεσεις και παρεες και οι αλλοι απλα αδιαφορουν;;;'' Δεν εχω διαπιστωσει ακομα τι ισχυει αλλα ενα ειναι σιγουρο.Αν διαπιστωσω την υπαρξη της αδιαφοριας θα απογοητευτω τοσο ωστε να αρχισω να ξεγραφω ΤΟΣΟ ΑΠΛΑ ανθρωπους απ τη ζωη μου, πραγμα που μεχρι τωρα δυσκολα κανω..Για ολους εβρισκα και βρισκω μια δικαιολογια..Ελπιζω να μην πεσω απο το ροζ συννεφακι μου :$ :$ :$ :$

Hope...! :)))

Θα σε κάνουν να πέσεις..

Θα μάθεις να σηκώνεσαι..

Είσαι καλή για να κρατήσεις κακία..

Συνεχίζεις να τους δικαιολογείς..

Δεν παύεις να ελπίζεις..

Λατρεύεις να ονειρεύεσαι..

Προσπαθείς να ζήσεις..

Θες να μάθεις να αγαπάς..

Θες να μάθεις τι θα πει έρωτας..

Σου γκρεμίζουν τα όνειρα σου..

Τα ξαναχτίζεις ένα-ένα..

Θα σε βρεθεί κάποιος να σε βοηθήσει σ' αυτό..

Θα απορήσεις..

Θα υποπτευθείς..

Θα πιστέψεις δύσκολα..

ΑΛΛΑ ΘΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ..!

Εχεις ανάγκη να το κάνεις..

Δεν είχαν το δικαίωμα να σου στερήσουν τη χαρά, την αγάπη και την ελπίδα! Αλλά στο σύνολο τους θα επανέλθουν με την διπλάσια αξία..!

Meta apo ka8e stravo pou sumvainei sth zwh mas..gemizoume 8umo kai kaxupopsia..!  Tha vre8ei omws kapoios sto dromo mas pou 8a mas apodeiksei oti den prepei na papsoume na empisteuomaste tous an8rwpous..! To xamogelo 8a ksanazwgrafistei sta xeilh mas kai 8a diapistwsoume oti ka8e kako pou sumvainei, stoxo exei na mas kanei pio dunatous kai etoimous gia ta kala pou 8a epakolou8hsouuuun...!!! :D

Theeeeeeelw...

Θελω να ερωτευτω! Δεν εχω ερωτευτει ποτε ή αν κατι που ενιωσα ηταν ερωτας, δεν ηταν ολοκληρος γιατι δεν υπηρχε ανταποκριση.Θελω να κανω τρέλες!Να ειμαι χαρουμενη! Να χαμογελαω! Να κανω αστειακια με τις φιλες μου! Να εχω μονιμως ενα ηλιθιο χαμογελο ζωγραφισμενο στο προσωπο μου! Να ανυπομονω για τη στιγμη που θα συναντησω καποιον! Και οταν ερχεται αυτη η στιγμη να τρεχω και να τον αγκαλιαζω χωρις να σκεφτομαι αν κανει να ανοιγομαι τοσο! Θελω το πρωι να με ξυπναει ο ηχος του μηνυματος του για Καλημερα και το βραδυ να με αποκοιμιζει η φωνη του, λεγοντας μου Καληνυχτα! Να εχω το κινητο μονιμως στα χερια και να μην νοιαζει ουτε η καθηγητρια που θα με αγριοκοιταει! Θελω να ειμαστε χωρια και να ξερω πως με σκεφτεται και πως ανυπομονει να με δει! Να βλεπουμε θριλερ κουλουριασμενοι στον καναπε και να με κοροιδευει καθε φορα που θα φοβαμαι και θα κλεινω τα ματια μου σαν παιδι! Να περναμε οοοοοομορφα! Να μου δινει πεταχτα φιλιά σε άκυρες στιγμες! Να νιώθω ότι θέλει εμενα για αυτο που ειμαι..! Να γινουν οι μερες μου καλυτερες! Ομορφοτερες! Γεματες χαρά και Ερωτα! <3 :)))))

Ο Φόβος μπροστά στην...ευτυχία;;;

Ημουν σιγουρη πως με την επιστροφη μου στην Πατρα θα αρχισει η μιζερια και η βαρεμαρα! Μα πως γινεται να αλλαζω τοοοοσο πολυ καθε φορα που επιστρεφω; Εγω που στην Κεφαλονια δεν μαζευομαι σπιτι, με το που πατησω στην Πατρα η μονη λεξη που σκεφτομαι και που βγαινει απο το στομα μου ειναι ΒΑΡΙΕΜΑΙ! Δεν ξερω γιατι, αλλα βαριεμαι! Βαριεμαι πολυ! Τα Βαριεμαι ολα! Και καλα το διαβασμα, αλλα και τη βολτα; Τον καφε; Δεν ξερω..Μαλλον φταιει που στην Κεφαλονια νιωθω διαφορετικα! Βασικα οχι και τελειως διαφορετικα, απλα λιγο καλυτερα απ' οτι στην Πατρα. Χμμμ...ναι ξερω....ακαταλαβιστικα αυτα που λεω...αλλα εγω ξερω γιατι τα λεω.Βασικα εχω κωλοχαρακτηρα! Και οχι δεν εννοω οτι ειμαι ''κακο παιδι'' απλα ειμαι λιγο, πως να το πω; Βασικα...ειμαι ΠΟΛΥ ανασφαλης, κομπλεξικη με τον εαυτο μου και δεν εχω στάααλα αυτοπεποιθηση. Και ενω αναγνωριζω πως αυτο ειναι απο τα μεγαλυτερα λαθη που μπορει να κανει ενας ανθρωπος, οσο και να προσπαθω δεν μπορω να το διορθωσω. Πισω απο το Βαριεμαι λοιπον, ξερω οτι κρυβεται φοβος.Φοβαμαι να βγω εξω. Φοβαμαι να αντιμετωπισω την κοινωνια. Φοβαμαι τον κοσμο και την κακοπροαιρετη κριτικη του. Φοβαμαι τη συναναστροφη με τους ανθρωπους. Και τι δε φοβαμαι θα μου πεις..Ολα τα φοβαμαι! Και θελω να το αλλαξω αυτο αλλα δεν ειναι ευκολο. Και οποιος πει οτι ειναι ευκολο θα πει ψεμματα. Υπαρχουν μερες που ειμαι και νιωθω καλα και το χαιρομαι! Και υπαρχουν και μερες που δεν αντεχω ουτε τον εαυτο μου ουτε τις σκεψεις που με κατακλυζουν! Και το χειροτερο ειναι οτι οσα σκεφτομαι και οσα φοβαμαι, δεν ισχυουν! Στην πλειοψηφια τους δηλαδη! Υπαρχουν φορες που σκεφτομαι οτι θα ηθελα να ειμαι ψωνιο! Θα το ηθελα πολυ! Δεν θα ντρεπομουν, δεν θα σκεφτομουν τιποτα! Θα εκανα οοο,τι ηθελα χωρις προβλημα και δεν θα με ενοιαζε κιολας! Εγω ομως και ψωνιο δεν ειμαι και φτανω και στο αλλο ακρο με τοση ελλειψη αυτοεκτιμησης! Να μιλησω ευθεως; Με λυπαμαι! Με λυπαμαι πολυ! Γιατι με ολες τις μ@λ@κιες που καθομαι και σκεφτομαι δεν χαιρομαι τιποτα! Και δεν ξερω και πως να το αλλαξω ολο αυτο... Μισω το μυαλο μου ωρες ωρες! Αυτα προς το παρον. Θα επανελθω καποια στιγμη στο θεμα. Προς το παρον μετα απο καποια ''πιεση'' θα βγω στο φως για μια βολτα.....Ελπίζω μόνο ο αερας να μου κανει καλο! Εστω και ο πατρινος, γεματος καυσαεριο, αερας!!

Όταν απογοητεύεσαι από τους ανθρώπους, μην σκέφτεσαι το χρόνο που έχασες μαζί τους..Σκέψου τι κέρδισες από αυτή την επαφή ή τι κέρδισαν αυτοί από 'σενα!

Καθε επικοινωνια μας με τον οποιονδηποτε ειναι ενα μαθημα! Δεν εχει σημασια ο χρονος που περασες μαζι με καποιον! Αλλα το τι εδωσες και το τι πηρες! Μαθε να κερδιζεις απο τη συναναστροφη σου με τους ανθρωπους! Ακομα και αν στο τελος τους ''μισησεις'', εισαι τυχερος! Ειναι και αυτο ενα ενα συναισθημα που θα σε βοηθησει να επιβιωσεις στον κοσμο που ζουμε! Οχι γιατι σε εμαθε να μισεις, αλλα γιατι θελοντας να μην σου ξανασυμβει απλα την επομενη φορα θα εισαι πιο προσεκτικος ;) Το οτι την πατησες μια φορα δεν ειναι λογος να κλειστεις στο καβουκι σου και να παψεις να εμπιστευεσαι τους ανθρωπους! Ολοι κατι εχουν να σου προσφερουν! Κρατα τα θετικα και προχωρα!

Τα Χρόνια Της Αθωότητας..

Να 'μαι και ΄γω! Χρόοοονια Πριν! :)

Σκεφτομαι εντονα αυτες τις μερες οτι θελω να ειμαι καλος ανθρωπος και δεν με αφηνουν οι γυρω μου! Και τρελαινομαι! Μισώ την καχυποψία και βλέπω ότι πλέον ειναι ενα απο τα χαρακτηριστικα μου! Δεν μπορω να κανω διαφορετικα! Εμπιστευεσαι και την πατας...Και παλι απ την αρχη! Ε και καποια στιγμη λες δεν παει αλλο..Πρεπει να γινω πιο καχυποπτη! Και τοτε ειναι που κατα διαβολικη συμπτωση γνωριζεις ανθρωπους σωστούς, ειτε αυτοι ειναι φιλοι ειτε ''ερωτες'' και δεν εισαι ο εαυτος σου και δεν ανοιγεσαι γιατι φοβασαι! Γιατι οι αλλοι σε εχουν φοβισει..Γιατι λες ''μπα..δεν μπορει..και αυτος κατι κρυβει..'' Και ετσι δεν μπορεις να ευχαριστηθεις τιποτα..

Δεν μ'αρεσει να είμαι καχύποπτη..Θελω να εμπιστευομαι τους ανθρωπους..Αλλα στον καιρο που ζουμε κατι τετοιο εινα αδυνατο! Καθε μερα κατι γινεται και με κανει να φοβαμαι ολο και περισσοτερο..Θελοντας και μη ο χαρακτηρας μας καθοριζεται απο τους ανθρωπους που μας περιτριγυριζουν..Πως ομως αλλαζει αυτο; Προσπαθώντας να αλλαξουμε το ''περιβαλλον'' μας ή μενοντας μόνοι μας για να ειναι το μέτρο μας πιο αποτελεσματικο;; Ενα ξερω! Μου λειπω εγω! Η Μικρη και αθωα κοπελιτσα που εβγαινε στο δρομο και τραβαγε τους αγνωστους απο το χερι λεγοντας τους ''Καλημερααα! Ελατε μεσα να σας φτιαξει η μαμα μου καφε! '' :))))

(Ναιιι! Και αυτοι ερχοντουσαν! Και η μαμα μου τους εφτιαχνε καφε! Και της ελεγαν πόσο γλυκια κορουλα εχει..! Όχι να το παινευτω..ημουν αξιαγαπητη!!) χαχα!

Μου λείπουν τα χρονια που ειχαμε αγνοια του κινδυνου γιατί κυρίως δεν υπηρχε κινδυνος..! Μου λειπουν τα χρονια που ο κοσμος ηταν καλος και ομορφος! Μου λειπουν τα χρονια της αθωοτητας!

Αν χωρούσα και 'γω στον Μικρό σου Πλανήτη..

Από μικρή χάζευα τον ''Μικρό Πρίγκιπα'' στη βιβλιοθήκη του σπιτιού μου και πολλές φορές έπιανα στα χέρια μου το βιβλίο και το ξεφυλλιζα..προσπαθούσα να το διαβάσω..προσπαθούσα να το καταλάβω..αλλά δεν τα κατάφερνα..Πριν απο κανα-δυό χρόνια, πιο ώριμη πια..και πιο ικανή να δεχτώ αν όχι όλα, τα μισά νοήματα, αφιέρωσα στον Μικρο Πριγκιπα το χρόνο και τη σκέψη που του αξιζε...

''Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα γίνει ηλιόλουστη. Θα αναγνωρίζω το θόρυβο ενός βήματος διαφορετικού απ' όλα τ' άλλα. Τα άλλα βήματα θα με κάνουν να κρύβομαι κάτω από τη γη..Το δικό σου, σαν μουσική, θα με τραβάει έξω από τη φωλιά μου. Κι έπειτα κοίτα. Βλέπεις εκεί πέρα, τα χωράφια με το στάρι; Τα χωράφια με το στάρι δε μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι λυπηρό. Όμως εσύ έχεις μαλλιά χρυσαφένια. Θα είναι υπέροχο λοιπόν όταν θα με έχεις εξημερώσει. Το στάρι, που είναι χρυσαφένιο, θα μου θυμίζει εσένα!'' (Αποσπασμα απο το διαλογο με την αλεπου)

Και μετα απο το βιβλιο..σειρα ειχε αυτο το τραγουδι.. ''Αν χωρουσα και γω στο μικρο σου πλανητη..'' Πόσο όμορφο; 

''Εναν κοσμο να βρω και τους δυό να χωράει..''

Και Συνεχίζω..(δυστυχώς)

Μιας και διανύω μελαγχολικές μέρες...

''Κοίτα, τον ουρανό μου πως ζητά ένα σου βλέμμα..Κοιτα, πως μοιαζει η αληθεια μου μιση, αν δεν την μοιραστεις εσυ, με ενα σου ψεμα! Και συνεχιζω να σ'αγαπώ, και οποτε παω να στο πω τα χανω σαν μικρο παιδι και κοκκινιζω..Και συνεχιζω να σ'αγαπω και οποτε παω να στο πω, τα κανω θαλασσα και απ'την αρχη αρχιζω..''
Ωραίο τραγουδάκι! ''Ενα σου βλεμμα''..Ποσο λιγο και ποσο αρκετο για να νιωσεις! Να πεταξεις! Να αγαπησεις! Να ερωτευτεις!  Και οταν αυτο βλεμμα δεν υπαρχει πια στην ζωη σου; Στην καθημερινοτητα σου; Τι κανεις; Νοσταλγεις; Συνηθιζεις; Περιμενεις μηπως αλλαξει κατι; Ελπιζεις; Δεν ξερω σε πιο σταδιο βρίσκομαι..Μαλλον τα νιωθω ολα μαζι...Μαζι με μια απογοητευση και με πολλα αναπαντητα ερωτηματα να τριγυριζουν στο μυαλο μου! Ναι! Αυτα τα πολυ εκνευριστικα ''γιατί'' στα οποια δεν παιρνουμε ποτε απαντηση ή αν παρουμε δεν ειναι ικανοποιητικη..δεν μας καλυπτει..δεν μας φτανει! Και πως να σου φτασει; Ξερεις τι νιωθεις και αισθανεσαι πως ο αλλος απλα σε προσπερναει σαν να ησουν απλως μια συντομη σταση στο ταξιδι της ζωης του..ενω εσυ ενιωθες πως ειναι ολη σου η ζωη! Και ξερω τι σκεφτεστε τωρα..''οκ! δεν θα πεθανουμε κιολας''. Και ναι,δεν πεθαινεις..αλλα εκεινη τη στιγμη,νιωθεις οτι αλλαζει ολος σου ο κοσμος..πειτε το και συνηθεια..μια συνηθεια ομως ομορφη για σενα..και που ανακαλυπτεις πως για τον αλλον μαλλον δεν ισχυε το ιδιο..Και τρελαινεσαι οταν σκεφτεσαι πως μπορει απλως να ειναι τοσο εγωιστης ωστε να μην παραδεχεται πραγματα..και ο εγωισμος να ειναι το μονο πραγμα το οποιο τον κραταει μακρια σου! Any way..συμφωνα με τις φιλες μου..δεν ειμαι καθολου αισιοδοξη! Ας κανω λοιπον μια προσπαθεια να το αλλαξω αυτο και να πω μια φράση που ακουμε συχνα: '' Σε καθε πορτα που κλεινει..μια αλλη ανοιγει στη θεση της''. Ελπιζω μονο αυτη η καινουργια πορτα να μην κλεισει αποτομα παλι! 

Αισιοδοξες καληνυχτες λοιπον! Να εχουμε ενα καλο Σαββατοβραδο! :))))

Ας Ζωγραφίσουμε Τον Ερωτα Με Τα Χρωματα Που Θελουμε Εμεις..

''Θα ζωγράφιζα δύο πολύ μικρά αεροπλάνα! Ενα ροζ για ΄σενα και ένα μπλε για ΄μενα, για να διασχίζαμε ελευθεροι τον ουρανο! Και θα φωναζα για να μ'ακούσεις, Σ'ΑΓΑΠΩΩΩ!
Θα αφήναμε καπνούς σε σχηματάκια, ξέρεις καρδούλες, λεξούλες, βελάκια..Και άμα έπιανε βροχή και μας τα χάλαγε, ο ένας του αλλουνου τα χέρια πιο σφιχτά θα κράταγε!''
.....Πολύ ''γουτσου-γουτσου'' τραγουδακιιιι! Μ'αρεσειιιι! Μου φτιάχνει το κέφι! Κατι τετοιο θελω να ζησω νομιζω..Το ποτε και το αν θα το ζησω ειναι αγνωστο! Προς το παρον ακουω τους στιχους και ονειρευομαι.. <3

Κραυγή Απελπισίας

Είχα δει μια ταινία πριν κάτι χρόνια..εντάξει..όχι τίποτα ποιοτικό..αλλά είχα ακούσει μια φράση..την οποία την σκέφτομαι μέχρι σήμερα.. ''Γιατί αγωνιζόμαστε τόσο να γίνουμε αποδεκτοί, αφού γεννηθήκαμε για να ξεχωρίζουμε;;'' Το σκέφτομαι..το ξανασκέφτομαι..και δεν ξέρω..συμφωνώ τόοοσο πολύ..και όμως κάτι δεν με αφήνει να θέλω να μείνω όπως είμαι..νομίζω ότι πρέπει να αλλάξω για να αρέσω στους άλλους..αλλά το θέμα είναι..γιατί να πρέπει να αλλάξει κάποιος;; η διαφορετικότητα δεν είναι η μαγκιά;; Ασε που, μπορεί να ακουστεί εγωιστικό αυτό, αλλά νομίζω πως εγώ είμαι η σωστη και πως οι άλλοι είναι λάθος...τελικά ποιός έχει δίκιο;;;

By the way..όταν κάθομαι μόνη μου...στο ασχετο..σκεφτομαι τοοοοσα πραγματα..αναλυω τοοοσες καταστασεις..και τωρα που ειπα τις σκεψεις μου να τις περασω καπου..κολλησε το ρημαδι..και νομιζω πως πια το μυαλο μου ειναι αααδειο! Κλαψ!  

Δεν ξερω αν ειμαι η σωστη ή η λάθος λοιπόν..αλλά πολλές φορές νιώθω την ανάγκη να φωνάξω, να βρίσω, να αντιδράσω! Νιώθω ότι πνίγομαι και ότι δεν υπάρχει τρόπος να σωθώ..Ισως φταίει που πάντα ό,τι σκεφτομαι το κρατάω μέσα μου...και αν με ενοχλεί κάτι δεν το λέω..Με τρώει, με πνίγει και εγώ δεν κάνω τίποτα γι 'αυτο! Δεν ξέρω γιατί φέρομαι έτσι. Δεν είναι ότι θέλω να κάνω την καλή ή να μην στεναχωρήσω τον άλλον..Μηπως σκεφτομαι ότι αφού κάποια πράγματα είναι αυτονόητα..γιατί εγώ να κάτσω να ασχοληθώ και να εξηγώ κτλ;;

Αν όμως για κάποιους δεν ειναι αυτονόητα; Δεν ξέρω...Αυτο που ξέρω είναι ότι πλέον έχω φτάσει σε ένα σημείο που δεν ανέχομαι πρόσωπα και καταστάσεις και συμπεριφορές.Δεν θέλω να συμβιβάζομαι.Το κάνω βέβαια κάποιες φορές γιατί όπως μου λέει και η μαμά μου ''είναι δύσκολο να βρεις κάποιον ίδιο με 'σενα..ο καθένας έχει τα ελαττώματα του και εσύ τα δικά σου..και δεν μπορείς να μείνεις μόνη σου επειδή δεν συμφωνείς με τους άλλους..'' Και όντως έτσι είναι..Και εννοείται πως δεν είναι αυτό που σκέφτομαι..Και εγώ έχω χίλια στραβά πάνω μου..αλλά είναι φορές που δεν αντέχω! Και τσαντίζομαι και νευριάζω και μετά το ξεχνάω..Αλλα εκείνη τη στιγμή που νιώθεις καπνούς να βγαινουν απο τα αφτιά σου..λες ΟΧΙ! Δεν θα το ανεχτω και δεν θα συνεχισω έτσι..Τωρα βεβαια μιλάω γενικα..Αλλα εγω γραφω σκεπτομενη όσα μου έχουν συμβει κατα καιρους..Απο γνωστους-φίλους-συγγενεις..Και είναι αρκετα τα στραβα που εχω παθει..Από αρνητικά σχόλια (βλεπε κουτσομπολιο ή αλλιώς κοινωνικο ενδιαφερον οπως το λενε σημερα :P ), μέχρι προσβολες στα καλα καθούμενα ή απαιτητικες συμπεριφορες λες και εσυ δεν εχεις δικα σου θεματα και προβληματα και δουλειες και πρεπει παντα να εισαι stand by για τους αλλους..και αν για καποιο λόγο δεν μπορεις να νευριαζουν κιολας και να σου κοβουν και το μιλημα..Και ναι! Μ'αρεσει να βοηθαω τους αλλους..και να ειμαι διπλα τους..και να τρεεεχω καθε φορα που το ζητανε..αλλα τουλαχιστον ας το ζητανε και με χαμογελο και οχι να σε κοιταζουν με το βλεμμα του ''χτυπαω παλαμακια! Ωρα να τρεξεις!''..Για στάσου ρε φιλε! Ειμαι υποχρεωμενος?? Θελω και το κανω! Και το ξερεις..!Μην το εκμεταλλευεσαι λοιπον! Γιατι ειμαι σιγουρη πως δεν θα βρεις πολλους ''μαλακες'' εκει εξω...να προσπερνανε την γαϊδουρινή συμπεριφορα σου και να σε ανεχονται! Ουφ..ξέσπασα κάπως! Ανθρωπος έιμαι και ΄γω και έχω τα όρια μου! Και όπως λέω και στο κολλητάκι μου.. ''Μα εγώ το ΄χω το άδικο;;;;;''

Να και ενα αγαπημενο τραγουδακι..Απολαυστε το! :)

Εσύ..

Το χειρότερο πράγμα δεν είναι η μοναξιά! Είναι το να σε έχει ξεχάσει κάποιος, που εσύ δεν μπορείς να ξεχάσεις..! 

Με άδειασες..Με πόνεσες..Με άλλαξες..

Δεν ξέρω αν είναι προς το καλό ή προς το κακό.. Η αλήθεια είναι πως μαζί σου νομίζω έφτασα στα όρια μου και τα ξεπέρασα κιόλας..Έκανα πράγματα που νόμιζα πως δεν θα κάνω ποτέ..Ανοίχτηκα..Μίλησα..Αισθάνθηκα..Παραδέχτηκα..Ξεπέρασα κάθε εγωισμό..

Το ότι δεν κατάφερα όμως να σε κάνω και 'σενα να φερθείς ανάλογα..ομολογώ ότι μου στοίχησε..

Ακόμα με κυνηγάει η σκιά σου.. 

δεν ξερω ουτε τι να κανω..ουτε τι να σκεφτω..ουτε τι να πιστεψω..ουτε πως να αντιδρασω...

Για ενα πραγμα ειμαι σιγουρη..ειδικα σε μενα..δεν επρεπε να φερθεις ετσι..αλλα τωρα που το σκεφτομαι...για πολλους το πιστευω αυτο...ειδικα σε μενα..δεν θα πρεπε να εχουν φερθει ετσι...αλλα...οπως πολλοι λενε..ροδα ειναι και γυριζει..γιατι ομως στη δικια μου περιπτωση γυριζει με ταχυτητα χελωνας;;;; Αααα ναι! Το ειπε και ο Βεγγος...πως το ειχε πει να δεις...; Μη σε νοιάζει χελωνίτσα μου..οι σταθεροί είναι οι νικητές..οχι οι γρήγοροι..

Αντε να δουμε..!! :))) 

Κατι που δεν ταιριάζει με το κλίμα της ανάρτησης..αλλα θα το πω για να είμαι καλυμμενη...Δεν εχω μπει ακομα στο κλιμα του πως γραφουμε και τι και καθε ποτε...οποτε ζητω συγγνωμη για την ασταθεια και το μπερδεμα και όλα οσα μπορει να τα βλεπετε και να σας βγαινουν τα ματια! :$ :)

..Για όλα υπάρχει η Πρώτη Φορά..

..Και σήμερα είναι για 'μένα η πρώτη φορά που γράφω σε ένα blog..στο δικό μου blog!! Είμαι ενθουσιασμένη η αλήθεια είναι..Καιρό σκεφτόμουν ότι θέλω με κάποιο τρόπο να μπορώ να μοιράζομαι όσα σκέφτομαι και όσα με απασχολούν..Πολλές ώρες της ημέρας τις περνούσα διαβάζοντας όσα έγραφαν άλλοι.Ταυτιζόμουν,διαφωνούσα,συμφωνούσα και μ'αρεσε όλη αυτή η διαδικασία! Ευχαριστώ πολύ λοιπόν την φιλεναδίτσα μου την Π. που χάρη σε αυτή εχω εγώ τωρά αυτό το blog, γιατί αν το έκανα μόνη μου..είναι πολύ πιθανόν ακόμα να έψαχνα πώς στο καλό φτιάχνει κάποιος email!Ναι..είμαι λίγο έως πολύ άσχετη! Καλώς σας βρήκα λοιπόν!! :)))