''Τα λέμε..Τόσο γενική αυτή η φράση!Ταιριάζει τέλεια στην κρύα σου στάση..Τα λέμε.Χειρότερο και από βρισιά!Τα λέμε...
Έπρεπε απλά να πεις Αντίο..
Έπρεπε απλά να πεις Αντίο, τελειώσαμε, φύγε!
Μην τολμήσεις να με βρεις ξανά..Δεν τα λέμε πια ποτέ!''
Το άκουσα τυχαία το πρωί και παρατηρώντας τους στίχους σκέφτηκα ότι ναι! αυτό είναι! μισώ και γω αυτή τη φράση! Οταν την ακους απο συγκεκριμένους ανθρώπους, σε χτυπάει κατευθείαν στην καρδιά..Τόσο ψεύτικη, τόσο ψυχοφθόρα, τόσο του τύπου ''το λέω για να πω κάτι και για να νομίζεις πως θα κρατήσουμε επαφή''.. Τις περισσότερες φορές κάποιος φεύγει τόσο απλά και ο αλλος μένει και αναρωτιέται, πονάει, ελπίζει..Είναι άδικο, αλλα έτσι γίνεται..Ειναι αυτο που λεμε, καλυτερα βρίσε με! Θα ποναγε λιγότερο! Θα σε μισούσα πιο εύκολα!
Ολα είναι μια συνηθεια..Το θεμα ειναι ποσο δυσκολος θα ειναι ο χρονος που θα χρειαστεις για να συνηθισεις..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου