...Mia fora kai enan kairo...

Ολα τα παραμυθια των παιδικων μου χρονων, με τους δρακους, τις ομορφες χωριατοπουλες και τους γαλαζιους πριγκιπες διαψευτηκαν! Στον πραγματικο κοσμο, απο οσα ακουσες, φανταστηκες και ονειρευτηκες, μονο τους δρακους μπορεις να βρεις, που ετοιμαζονται να σε κατασπαραξουν...
Και εσυ, με το αθωο σου μυαλο και την αγαπη που σε πλημμυριζει,βλεπεις τις φλογες να βγαινουν μεσα απο τα στοματα τους και βυθιζεσαι στη φωτια χωρις να αντιδρας και χωρις να υψωνεις αναστημα...
Γιατι ετσι σε εμαθαν...
Να μην θες να αντιδρασεις για να μην τους πληγωσεις, και τελικα πληγωνεσαι εσυ!

Σε τι κοσμο ζουμε?
Κοιταζω γυρω μου και δεν βλεπω συνανθρωπους, μονο τερατα...
Αγριεμενα προσωπα, με μάτια μαχαιρια, και βλεμμα που φωναζει και ουρλιαζει " ΕΓΩ και κανεις αλλος "...
Και εσυ, αδυναμος, καθεσαι και κοιταζεις , και το μονο που σκεφτεσαι ειναι " Τι δουλεια εχω εγω σε αυτον τον κοσμο?! "
Δεν μ'αρεσει! Δεν αξιζω εδω! Θελω να φυγω! Εγω ειμαι ΑΝΘΡΩΠΟΣ!

Τους μισω...
Οχι για αυτο που ειναι..αλλα για αυτο που με κανουν! Με κανουν καχυποπτη και κακια...Εμενα, που το μισος δεν ηξερα τι σημαινει και ουτε ηθελα να μαθω...
Μισος....τι λεξη και αυτη;...τοσο μικρη κσι ταυτοχρονα τοσο μεγαλη...
...ΜΙΣΟΣ...
Περιεργο συναισθημα..Μισεις τους αλλους ή εσενα καταβαθος που τους αφησες να μπουν στη ζωη σου;
Που δεν καταλαβες τι ανθρωποι ηταν;
Που τους εμπιστευτηκες;
Που; Που; Που;.....
Μην τους αφησεις να δηλητηριασουν την καρδια σου...
Προσπαθησε να μεινεις οπως εισαι...
Πλημμυρισμενη απο αγαπη για'σενα, τους γυρω σου, τον κοσμο, τη ζωη...